Blá blaðra og tennisspaði!

Ég stóð fyrir framan spegilinn inn á baðherbergi og virti fyrir mér andlit mitt. Allt í einu tók ég eftir því hve fullorðinn ég er orðinn í raun og veru. Þó svo að mér finnst eins og ég hafi verið 12 ára bara í fyrra, þá segir spegilmynd mín annað.

Hvenær liðu árin og við urðum stór???

Ég man þegar versta hræðsla mín var að fara í leikfimistíma í barnaskóla. Þegar áhyggjuefnið var hvort manni yrði boðið upp í vangadans á skólaballi. Ég man líka þegar peningar skiptu mig engu máli og þarfir mínar miðuðust bara við það sem mér var sett. Ég man þegar ég sagði alltaf satt og ilska heimsins náði bara til stráksins sem stal hjólinu mínu þegar ég var í 3 bekk. Ég man þegar ég suðaði um að fá að vaka til 10 á virkum degi og þegar skólinn var í raun skemmtilegur.
Í dag veit ég svo miklu meira en þá. Í dag veit ég miklu minna en eftir 25 ár. Hvað hef ég svo lært?

Jú ég veit að leikfimistímar eru enn jafn ömurlegir í dag og þeir voru þá. Það býður þér enginn í vangadans nema þú gerir það sjálfur. Peningar skipta öllu máli og þarfir manns miðast alltaf við það sem manni er sett. Meiri peningar, fleiri þarfir........Ég veit að sannleikurinn er ekki alltaf sagna bestur og ilska heimsins nær svo miklu lengra en bara einn hjólastuldur. Ég veit líka að geta sofnað fyrir 10 er æðislegt á virkum dögum og skólinn.....já skólinn er bara skemmtilegur ef maður gerir hann skemmtilegan.
Þetta er það sem ég hef lært í dag. Annað er það ekki. Ég er enn sá sami og þá, bara eldri, kannski aðeins vitrari en á enn svo margt ólært. Þess vegna trúi ég ekki spegilmynd minni. Maðurinn sem ég sé er ekki ég........heldur maðurinn sem ég orðinn........

Ég brosti framan í sjálfan mig, kláraði að bursta tennurnar, greiddi mér og lagaði bindishnútinn. Fór út í kuldann og hélt af stað í vinnu í morgunsárið. Fyndin pæling ekki satt..........?

|

Helv. maðurinn var bara nice!!!

Ég varð fyrir þeirri skemmtilegu reynslu í fyrradag að myndarlegur ungur maður kom inn í flugvélina mína í einni af stórborgum Evrópu. Alveg fjallmyndarlegur, brúnn og sætur, 3 daga skegg og dökkhæðrur með bláustu augu sem ég hafði séð í langan tíma. Ég lét þetta svosem ekki á mig fá, þar sem mikið af myndar mönnum (og konum) koma inn í flugvélar fyrirtækisins daginn út og inn, og svo auðvitað sú staðreynd að ég er harðgiftur maður!
Það var ekki fyrr en hann staðnæmdist fyrir framan mig og brosti sínu breiðasta brosi, hlýlegt og sætt með skjannahvítar tennur. Svo tók hann upp sælgæti og rétti mér, blikkaði mig og hélt svo áfram niður farðþegarýmið. Eftir stóð flugþjónninn kjánalegur með sælgætið upp í sér, roðinn í framan.

Fyrir okkur sem eiga okkar örugga förunaut heima fyrir til margra ára, þarf ekki mikið til að gleðja okkar litla hjarta og egóið kippist til og stækkar ögn í smá tíma eftir á. En ég skildi við manninn í lok flugs. Mér til mikilla vonbrigða yrti hann né leit varla á mig á 3 klst eða allt flugið. Mér var ljóst að kannski.......já kannski, var hann bara nice og örlátur á sælgætið sitt. Mér gramdist þessi tilhugsun og varla kvaddi hann þegar hann fór frá borði. Ég vona að hann hafi náð hintinu og skammast sín fyrir framkomu sína!

Annars ligg ég upp í rúmi með einum sem pikkaði mig upp fyrir mörgum árum síðan.......og hann gerði gott betur en BARA bjóða mér upp á sælgæti og blikka mig!!!

|