Ungfrú Ísland fer í Hámíluklúbbinn!

Sit hérna upp í holunni minni með kvef í hálsinum og stíflaðan nebba að vorkenna sjálfum mér. Í öllu dramanum varð mér litð á sjónvarpsskjáinn þar sem ágætis þáttur var á dagskrá Skjás 1. Heill þáttur, nú eða þáttaséría tileinkaður keppendum fegurðarsamkeppni Íslands.

Ég gat ekki annað en horft á með öðru auganu með glott á vörum mínum.....hálfgerður kjánahrollur fór um mig og ég eiginlega vorkenndi þessum blessaðins stúlkum uppstiltar í bleikum bolum með sauðfésvipinn í framan........

Finnst það enn jafn kjánalegt hvernig í raun og veru er hægt að keppa um útlit og ytri þokka þegar smekkur hvers og eins er klárlega mismunandi. Enn kjánalegra finnst mér hvernig fólki geti í raun og veru langað til að taka þátt í þessum keppnum og þar með að leyfa fólki níðast á sjálfsáliti manns, nú svo fremur sem þú vinnir. Stattu svona, borðaðu þetta, vertu í þessu......hmmm, ætli ég sé ekki of mikil frekja eða sjálfumglaður til að geta leyft einum eða neinum að skipa mér fyrir á þennan hátt???

Að láta útlitið og fas skipta sig svona miklu máli............

Einnig gat ég ekki annað en færst út í þá þanka og líta á þessar stúlkur, sem án efa eru bæði klárar og hæfileikaríkar, með drauma og metnað, sem hálf vitlausar. Að þær höfðu ekki annað til brunns að bera nema að vera sætar í háum hælum og bikíni......Að verða Ungfrú Ísland er kannski ekki svo slæmt.....en hvað er það í raun og veru sem þú hefur gert til að verðskulda þann tiltil.....nú ef titil skal kalla.......

Var einnig litið inn á heimasíðu stéttarinnar þar sem góður pistill var nýlega innsendur. Farið var yfir hugmyndir um heiti starfsins og hvort það ætti að vera kvenkyns eða karlkyns....nú eða jafnvel hvorukyn. Flest okkar sem vinnum við þetta ágætis starf er alveg sama. Það er ekki heitið sem skilgreinir okkur sem stétt heldur starfið sjálft. Þó svo að starf skilgreini aldrei einstakling sem persónu, þá verður að viðurkennast að flugfólk almennt er þjóðarflokkur útaf fyrir sig. Við erum bæði lífleg og fjörug, ótrúlega vinnusöm og tilbúin að redda hlutunum hvenær sem er. Við erum fólk breytinga og skipuleggjum aldrei langt fram í tímann. Á sama tíma sem við erum opin og hress, þá geymum við alltaf okkar innri mann fyrir þennan sérstaka sem á sér stað í hjarta okkar. Létt hjal við ókunnuga er okkur eðlislægt og taka við kvörtunum og sýna skilning þó svo að viðkomandi fari með rangt mál, er eins og að drekka vatn. Flugfólk er einnig einstaklega þakklátt fólk. Við gleðjumst yfir litlu hlutunum, nýjum útbúnaði í flugvélum okkar, mat til að borða í vinnunni, korter styttri flugtíma en gert var ráð fyrir, tala ekki um ruslið sem við söfnum samviskusamlega um borð og þökkum svo fyrir okkur! Já, en þegar allt er til alls, þá erum við fjári sjálfstætt og klárt fólk...........tala ekki um hvað við erum glæsileg.......

Skoðaði mynd tekin af mér og áhöfn sem ég var með í verkefni hér fyrir stuttu. Frítt fólk í bláu, með hvítt brosið og uppsett hárið. Allir málaðir eða pússaðir, á hælunum og með hattana. Varð fljótt ljóst að ekki var margt frábrugðið frá sauðfénu í bleiku bolunum og okkur.

Öllum er okkar sagt og skipað fyrir hvernig við lítum út og eigum að vera. Flugfólk á að vera óaðfinnanlegt. Við eigum að vera fáguð til fara og í fasi. Vel greidd, rökuð eða og máluð. Snyrtilega til fara með uniformið í réttum málum, stærðum og sídd. Skórnir fínpússaðir og sparilegir. Kvenkyns flugfólk er nauðbeitt til mála sig á ákveðinn hátt og greiða sér. Skartgriðir eiga að vera í lágmarki og úr í sérstökum stöðlum. Hjá sumum flugfélögun er það svo slæmt að líkamsmálin eiga vera þau sömu! Stóra og hlýlega brosið verður að sitja fast á, þó svo að vélin sé á leið langt niður í Atlantshaf!

Já, ég hló með sjálfum mér þegar mér varð þessi uppgötvun ljós og hugsaði með mér.....

Hvenær á að gera þáttaséríu um flugfólk???............Æ já, hún er löngu sýnd!

|